MEER OVER KEES
Persoonlijk
Kees Matthijssen is op 3 juni 1961 geboren in Zevenbergen. Hij begon zijn militaire loopbaan in 1981 en is heeft zijn carrière inmiddels - na ruim 42 jaar - beëindigd in de rang van luitenant-generaal.
Kees is getrouwd en hij woont met zijn vrouw in Gelderland. Zij hebben samen een zoon en een dochter, en vier kleinkinderen. Sport is voor hem belangrijk om fysiek en mentaal fit te blijven. Hij heeft een brede interesse voor sport en is zelf bijzonder actief fietser.
Carriére
Na voltooiing van zijn militaire dienstplicht startte hij de officiersopleiding aan de Koninklijke Militaire Academie waaraan hij in 1986 afstudeerde. Daarna vervulde hij zijn eerste operationele functies en was hij onder meer compagniescommandant waarbij hij zowel een pantserinfanterie- als, na het behalen van de rode baret, een luchtmobiele compagnie heeft gecommandeerd.
In die laatste functie werd Matthijssen met zijn compagnie in 1995, als onderdeel van 13 Infanteriebataljon (Air Assault) Regiment Stoottroepen Prins Bernhard, uitgezonden naar Srebrenica in Bosnië en Herzegovina, ten tijde van de UNPROFOR-missie (United Nations Protection Force). Hij maakte de val van de enclave Srebrenica mee in juli 1995.
Daarna was hij onder andere S4 (Hoofd Logistiek) van 11 Infanteriebataljon (Air Assault) Garde Grenadiers en Jagers om vervolgens de Hogere Militaire Vorming te volgen. Van 2000-2003 was hij G3 (Hoofd Operatien) van 11 Luchtmobiele Brigade, die in die periode haar operationele gereedheidsstatus behaalde. Begin 2001 was hij drie maanden onderdeel van het Nederlandse Liaison team bij het US Central Command in Tampa, Florida, tijdens de eerste fase van de ISAF-missie (International Security Assistance Force) in Afghanistan.
In de periode 2003-2006 commandeerde Matthijssen 13 Infanteriebataljon (Air Assault). Met deze eenheid, versterkt tot ca. 1.000 militairen, werd hij naar Irak uitgezonden. Daarna volgde een plaatsing bij de Defensiestaf. Na zijn bevordering tot kolonel commandeerde Matthijssen van juli 2008 tot februari 2009 de Taskforce Uruzgan (TFU), een eenheid van ruim 2.000 militairen, in de provincie Uruzgan in Afghanistan. De eenheid bestond, naast ca. 1500 Nederlanders, uit militairen uit Australië, Tsjechië, Slowakije, Frankrijk en Singapore.
Van 2010 tot 2013 was hij Director of Staff (uitvoerend chef-staf) van de Landmachtstaf waarin hij onder andere verantwoordelijk was voor het programmamanagement voor de implementatie van de bezuinigingen van het kabinet Rutte-I. Daarna volgde een functie als militair adviseur bij het Ministerie van Buitenlandse zaken. In 2014 kreeg hij, in de rang van brigadegeneraal, het commando over 11 Luchtmobiele Brigade (Air Assault) 7 December. Deze brigade vormde in 2015 de kern van de NAVO-reactiemacht en daarmee voerde Matthijssen het
bevel over de eerste Very High readiness Joint Task Force (VJTF) van de NAVO in de testfase van dit nieuwe NAVO-concept.
Van 2017-2019 was hij, na bevordering tot generaal-majoor, Plaatsvervangend Commandant van de Koninklijke Landmacht, een functie waarin hij tevens Gouverneur van de Hoofdstad en Inspecteur der Reservisten van de Koninklijke Landmacht was. In 2019 werd Kees Matthijssen aangesteld bij NATO Allied Joint Forces Command Brunssum als Deputy Chief of Staff Plans.
Van januari 2022 tot januari 2023 was hij Force Commander van de VN-missie MINUSMA (United Nations Multidimensional Integrated Stabilization Mission in Mali), in de rang van luitenant-generaal. Hij voerde hierin het bevel over bijna 14.000 militairen uit 60 verschillende landen.
Opleidingen
Naast zijn bachelordiploma van de Militaire Academie voltooide hij in 1998 de Hogere Militaire Vorming. In 2010 volgde hij een opleiding aan het US Army War College en behaalde hij een Master of Strategic Studies graad. In 2019 voltooide hij de United Nations Senior Mission Leader course.
Onderscheidingen
In 2023 werd Kees koninklijk onderscheiden en benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau met zwaarden voor zijn verdiensten voor de krijgsmacht, zijn inzet voor eerherstel van Dutchbat III, zijn betrokkenheid voor de Invictus Games en zijn rol in de totstandkoming van de Freedom Ride.
In 2019 ontving Kees het Duitse Ehrenkreuz der Bundeswehr in Gold, voor zijn bijzondere inspanningen in meerdere functies voor de Duits-Nederlandse samenwerking. In 2009 ontving hij de Slowaakse Peacekeeping Service Medal voor de Slowaaks-Nederlandse samenwerking in Uruzgan.
In 2021 ontving Matthijssen een hoge Franse onderscheiding, officier in het Légion d'honneur voor zijn bijzondere inspanningen in meerdere functies voor de Frans-Nederlandse samenwerking.
Nationaal ontving hij in 2022 het Ereteken van Verdienste als lid van Dutchbat III, dat is toegekend door de Minister-President als erkenning voor de wijze waarop Dutchbat in onmogelijke omstandigheden toch het al het mogelijke heeft gedaan tijdens de aanval en de val van de enclave Srebrenica in Bosnië-Herzegovina.
Voor zijn rol als Director of Staff ontving hij de Legpenning in goud van de Commandant Landstrijdkrachten voor zijn verdiensten in die functie, waarin hij tevens belast was met het programma-management voor de implementatie binnen de Landmacht van de bezuinigingen zoals opgedragen door het Kabinet Rutte I.
Voorts is Kees Matthijssen onderscheiden met: - UN United Nations Bosnia UNPROFOR Medal - UN United Nations MINUSMA Mali Medal - Herinneringsmedaille VN Vredesoperatie - Bosnië-Hercegovina- De Nederlandse Herinneringsmedaille Vredesoperaties met gesp Irak, ISAF en Mali - NAVO non-artikel 5-medaille.
